வளர்ச்சி மற்றும் சூழலியல் குறித்த புரிதலின் திசைவழி

வளர்ச்சி மற்றும் சூழலியல் குறித்த புரிதலின் திசைவழி

மு.சிவகுருநாதன்

ஒரு முன்குறிப்பு: 

     (11 ஆம் வகுப்பு புதிய பொருளியல் பாடநூல் குறித்த பதிவு. இன்று உலகப் பொருளாதாரமே WTO (World Trade Organization) கைகளில். இதற்கு அடிப்படையாக அமைந்தது ஆர்தர் டங்கல் என்பவர் உருவாக்கிய ‘டங்கல் திட்டம்’. இதனால் உருவாக்கப்பட்டதே GATT  (General Agreement on Tariffs and Trade) ஒப்பந்தம். டங்கல் ஒரு வழக்கறிஞர் என்று கேள்விப்படுகிறேன். பொருளியல் பாடத்தை விமர்சிக்கும் அளவிற்கு  அப்பாடப்புலமையோ, அறிவோ எனக்கில்லை. வழக்கம்போல எனது கருத்துகளை சொல்லிக் கொண்டுள்ளேன்.)

    பொருளியல் பாடம் நமது பள்ளி மாணவர்களுக்கு புதிதல்ல. சென்ற பாடத்திட்டத்துடன் சமூக அறிவியலில் பொருளியல் இணைக்கப்பட்டது. மேலும் 8, 9 வகுப்புகளுக்கு தேசியப் பங்கு மாற்றகம் (NSE) பொருளியல் பற்றிய அறிமுகப்  பாடநூலை அளித்துள்ளது. எனவே 11 ஆம் வகுப்பில் பொருளியல் படிப்பது மிக எளிமையாக இருப்பது இயல்பு. புதிய பாடநூலைக் கடினம் என்று சொல்வது சரியல்ல.

   

    வகை, தொகை நுண்கணிதம் ஆகியன பாடத்தில் இணைத்திருப்பது சிறப்பு. தமிழ் போன்ற இதர பாடஆசிரியர்கள் பதவி உயர்வு பெறுவதற்கு பொருளியல் பட்டம் பெறுவது இங்கு வாடிக்கை. அவர்களில் சிலர்  இப்பாடத்தைக் கண்டதும் அதிர்ந்து, கணிதமா, பொருளியலா  என்று முகத்தைப் புதைத்துக்கொண்டு புலம்புவது  நியாயமல்ல என்பதையும் இங்கு குறிப்பிட்டாக வேண்டும். 

     Word, excel ஆகியவற்றை open source உள்ளவற்றை அறிமுகம் செய்யாமல் Microsoft நிறுவனத்தின்  MS word,  MS excel, MS Power Point ஆகிய மென்பொருள்களைப் பயன்படுத்தச் சொல்வது நியாயமா என்ற கேள்வி எழுவது நியாயமானது. அரசுப் பாடநூலில் பொதுவெளியில் கிடைக்கும் இலவச மென்பொருள்களுக்கே முதன்மை அளித்திருக்க வேண்டும். 

     ஆயினும் கணினி அறிவியல் பாடநூற்களில் பல்லாண்டாகவே இதுதான் அறிமுகம் செய்யப்படுகிறது. பாடநூலில் open source ஐ அறிமுகம் செய்தாலும் அரசு அலுவலங்கள், பள்ளிகள் என எந்த நிறுவனமும் அதைப் பயன்படுத்துவதில்லை. வீடுகளிலும் பெரும்பாலும் பயன்படுத்தப்படுவதில்லை என்பதே உண்மை. தெரிந்தோ, தெரியாமலோ ஒரு நிறுவனத்தின் முற்றுரிமைக்கு வழி அமைத்துக்கொடுத்துவிட்டோம் என்பதை மறுக்கவியாலாது.

    “விருப்பங்களோடும் கிடைப்பருமையுள்ள மாற்றுவழிகளில் பயன்படக்கூடிய பற்றாக்குறையான சாதனங்களோடும் தொடர்புடைய மனித நடவடிக்கைகளைப் பற்றிப் படிக்கும் ஓர் அறிவியல்”, (பக். 4) இலயனல் ராபின்ஸ் ‘பற்றாக்குறை இலக்கணம்’  சொல்கிறது. இதைப் படித்ததும் ஏழாம் வகுப்புப் பொருளியல் பாடம் குறிப்பு எழுதிய குறிப்பு நினைவிற்கு வருகிறது. அதிலிருந்து சில பத்திகளை கீழேத் தருகிறேன். (ஜனவரி 22, 2018)

    “இலயனல் ராபின்ஸ் (Lionel Robbins) அவர்களின் பொருளியல் விளக்கம் இவ்வாறு தரப்படுகிறது. ‘லயனல்’ என்று சொல்வது தமிழ் மரபல்லவே; எனவே ‘இலயனல்’ ஆவதைக் கவனிக்க! இதைப்போலவே ‘ரப்பர்’ என்பது ‘இரப்பர்’ ஆவதையும் கண்டு ரசிக்கலாம்! இந்த விக்கிபீடியா பாணி மொழிபெயர்ப்பு எரிச்சல் தரவல்லது. அவர்கள் இன்னும் ஒருபடி மேலே சென்று ‘இலயனல் இராபின்சு’ என்பர்.

   “விருப்பங்களோடும், கிடைப்பருமையுள்ள மாற்று வழிகளில் பயன்படத்தக்க சாதனங்களோடும் தொடர்புள்ள மனித நடவடிக்கைகளைப் பற்றி பயிலுகின்ற அறிவியல் பொருளியலாகும்”, (பக். 216, ஏழாம் வகுப்பு சமூக அறிவியல் மூன்றாம் பருவம் – தமிழ் வழி)

   ஆங்கில வழியில் கீழ்க்கண்டவாறு உள்ளது. “Economics is the science which studies human behavior as a relationship between ends and scarce means which have alternative uses”, (page: 52, Social Science, VII th Text book)   

   Scarce, scarcity ஆகிய சொற்களுக்கு பற்றாக்குறை என்ற எளிய மொழிபெயர்ப்பிருக்க ‘கிடைப்பருமை’ என்ற சொல் ஏன்? கிடைப்பதற்கு அரிய/ அருமையான என்ற பொருளில் ‘கிடைப்பருமை’ என்று குழந்தைகளுக்கு வழங்குவதன் நோக்கம் விளங்கவில்லை. எத்தனை ஆசிரியர்கள் இதன் பொருளை மாணவர்களுக்கு உணர்த்தினார்கள் என்ற அய்யமும் கூடவே எழுகிறது”. 

வரையறைகள்  தேவைதானா? என்ற முந்தைய பதிவின் இணைப்பு கீழே: 

http://musivagurunathan.blogspot.com/2018/01/blog-post_22.html

    இந்த இரண்டு மொழிபெயர்ப்புகளிலும் பாடபேதம் இருப்பதை உணர முடிகிறது. இதை பொருளியல் அறிந்தவர்கள்தான் விளக்க வேண்டும்! 

   அமர்த்தியாகுமார் சென், அமர்த்தியா சென், A.K.சென் (பக். 163, 165) என்று மாற்றி மாற்றிப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இதை விடுத்து அமர்த்தியா சென் என்ற நடைமுறையில் உள்ளதை பயன்படுத்தும் முறையே சரியெனப்படுகிறது. 

  சொராஸ்வீரிய மதம் (பக். 160) அல்ல; ஜொராஸ்டிரியம் என்பதே சரியானது. இதைக்கூட கவனிக்காமல் விடுவது வருந்தத்தக்கது. 

   இலாபம், இயனல் ராபின்ஸ், இரயத்துவாரி, இரசாயனத்தாது என்றெல்லாம் மொழிக்கு முதலில் வராத சொற்களைக் கண்டெழுதுபவர்கள் வைப்பார் (வைப்பாறு) என்று எழுதுவதன் மர்மம் நமக்கு விளங்கவில்லை.

     ஏர் இந்தியன் நிறுவனம் பன்னாட்டு விமானப் போக்குவரத்து (பக். 155) என்று எழுதப்படுகிறது. ஏர் இந்தியா (AIR INDIA) என்பதில் என்ன குழப்பம்? பாரதப் பிரதமர் என்று எழுதுவதன் பொருள் என்ன? காந்தி சொன்ன நோக்கமும், இப்போது பாரதம் என்பவர்களின் நோக்கமும் வேறு வேறாக அல்லவா இருக்கிறது? 

  இந்தியப் பொருளாதாரத்தின் பலம் கலப்புப் பொருளாதாரம் என்ற பத்தியில் “பொருளாதார தாராளமயமாக்கலின் விளைவாக தனியார் துறையின் வளர்ச்சி முக்கியத்துவம் பெற்றுள்ளன. இதனால் தனியார் துறையும் பொதுத்துறையும் ஒரே கட்டமைப்பின் கீழ் இணைந்து செயல்பட ஏதுவாகின்றது”, (பக். 155) என்று சொல்லப்படுகிறது. பொதுத்துறைகளில் பங்கு விலக்கல் / பங்கு விற்பனை அதிகமாவது, அரசு புதிய நிறுவனங்களைத் தொடங்காதது, தனியார் மயம் ஆகிய 1991 க்கு பிந்தைய நிலையில் கலப்புப் பொருளாதாரம் என்று சொல்வது பொருளற்றது. தமிழகத்தில் ‘சிப்காட்’ புதிய தொழில் முயற்சிகளில் ஈடுபடாமல் நிலங்களைக் கையகப்படுத்தி தனியாருக்கு வழங்குவதையேத் தொழிலாகக் கொண்டுள்ளதை இங்கு இணைத்துப் பார்க்கலாம். 

  

      உதாரணம் ஒன்று: தொலைத்தொடர்புத் துறையில் பாரத் சஞ்சார் நிகம் லிட்., என்னும் பொதுத்துறை நிறுவனமும்  ஜியோ, ஏர்டெல், ஐடியா, வோடபோன் ஆகிய தனியார் நிறுவனங்களும் சந்தையில் உள்ளன. 4 ஜி தொழில் உரிமம் அனைத்து கட்டமைப்பு வசதிகளும் உள்ள அரசு நிறுவனத்திற்கு வழங்கப்படவில்லை. இதுதான் ஒரே கட்டமைப்பில் இணைந்து செயல்படுவதா? கலப்புப் பொருளாதாரம் இன்று வழக்கொழிந்த ஒன்றுதானே! 

    பொதுத்துறையில் அரசின் பங்குகள் விலக்கல் / விற்பனை தொடர்ந்து கொண்டிருக்கும் நிலையில், அரசின் பங்கு 49% க்கு வரும்போது தனியார் நிறுவனமாக ஆகிவிடுவது இயல்பு. இதற்கான கொள்கை மாற்றம் இல்லாத  வரையில் பொதுத்துறை என்றோ கலப்புப் பொருளாதாரம் என்றே சொல்ல ஏதுமில்லை. ரயில்வே துறையும் தனியார் மயப்பாதையில் சென்றுகொண்டுள்ளது. பங்குகளை விற்க எதிர்ப்பு வருகிறபோது, அந்த நிறுவனத்தைச் சீரழித்துத்  திவாலாக்கும் நடைமுறையை ஆளும் அரசுகள் பின்பற்றுகின்றன. (எ.கா) ஏர் இந்தியா, பி.எஸ்.என்,எல். வருங்காலத்தில் இவற்றின் பங்குகளை வாங்கக்கூட ஆளிருக்காது! ஏர்செல் நிறுவனத்திற்கு ஏற்பட்ட நிலைதான் இவைகளுக்கும். 

   மனித வள மேம்பாட்டுக் குறியீடு (HDI),  வாழ்க்கைத்தரக் குறியீடு (PQLI), மொத்த மகிழ்ச்சிக் குறியீடு (GNHI)  (பக். 147) ஆகியன சொல்லப்பட்டு அவற்றின் தர வரிசையை மறைத்து இந்தியா வளர்ந்த நாடு என்று சொல்லப்படுகிறது. இறுதியாக வேறொரு இடத்தில் HDI இல் இந்திய இடம் எடுத்துக் காட்டப்படுகிறது. 188 நாடுகளில் 131 வது இடத்திலிருக்கும் (2016) இந்தியாவை ஜி 20 இல் இருக்கும் ஒரே காரணத்திற்காக வளர்ந்த நாடு என்று சொல்லிவிட முடியுமா? விரைவான பொருளாதார வளர்ச்சியால் G 20 (பக்.149) –ல் இடம் என்பதன் உண்மை நிலை என்ன? இது வளர்ச்சியா? வீக்கமா?

    “ஆப்பிரிக்கா, பங்களாதேஷ், மியான்மர், பாகிஸ்தான், இந்தோனேசியா. இந்நாடுகளை முன்னேற்றமடையாத, வளர்ச்சி குன்றிய, பின்தங்கிய மற்றும் மூன்றாம் உலகநாடுகள் என்றும் அழைக்கலாம்”,   (பக். 148) என்று சொல்வது ஏற்புடையதா? மனித வளக்குறியீட்டில் இவர்களது இடம் என்ன? இந்தியாவை மூன்றாம் உலக நாடு அல்ல என்று சொல்வதுதான் இதன் நோக்கமா? 

    முன்னேறிய நாடுகளின் இயல்புகளாகப் ((பக். 148) பட்டியலிடப்படுபவை பெரும்பாலும் பொருளியல் காரணிகள் (10). சமூக, பாலின சமத்துவம், நிலையான ஆட்சி ஆகிய இரண்டு மட்டுமே பிற காரணிகள். தொழில் வளர்ச்சி மட்டும் வளர்ச்சிக்கான அளவீடுகள் அல்லவே! இதைக்கொண்டு நம்மை முன்னேறிய நாடாக கற்பிதம் செய்வது சரியா? 

   ‘இந்தியப் பொருளாதாரச் சிந்தனையாளர்களின் பங்களிப்பு’ என்னும் தலைப்பில் திருவள்ளுவர், காந்தி, ஜவகர்லால் நேரு, அம்பேத்கர், J.C.குமரப்பா, V.K.R.V.ராவ், அமர்த்தியா சென் ((பக். 157-163) ஆகிய அறிஞர்கள் கருத்துகள் பாடநூலுக்கு மெருகூட்டுகின்றன. அமர்த்தியா சென்னுக்கு குறைவான இடம் அளிக்கப்பட்டுள்ளது. அவரது ஆய்வுகள் குறித்து இன்னும் கூடுதலாகச் சொல்லியிருக்கலாம். கார்ப்பரேட் பெருக்கத்தின் விளைவாக நாளுக்கு நாள் பெருகி வரும் பொருளியல் அறிஞர்கள் மத்தியில் மேற்கண்ட அறிஞர்களின் பொருளியல் பார்வை அறிந்துகொள்வது மிகவும் இன்றியமையாதது. 

    பொதுத்துறை, தனியார்துறை வங்கிகள் படத்தில் மாற்றி மாற்றிக் காட்டப்பட்டுள்ளன (பக். 179,180) பாரத ஸ்டேட் வங்கி, பாங்க் ஆப் இந்தியா, பாங்க் ஆப் பரோடா ஆகிய வங்கிகள் IDBI BANK உடன் சேர்த்துத் தனியார் வங்கிகள் என படத்தில் சுட்டப்பட்டுள்ளது. 

    பார்வை நூல்களில் தமிழ்நூல்கள் பட்டியல் இல்லை; அவசியம் கொடுக்கப்பட வேண்டும். ஜே.சி.குமரப்பா, அமர்த்தியா சென் போன்றோரின் நூல்கள் தமிழில் கிடைக்கின்றன. இவற்றை அறிமுகம் செய்வது தமிழில் படிப்பவர்களுக்குப் பயனுள்ளதாக இருக்கும். 

    ‘இந்தியாவின் மேம்பாடு அனுபவங்கள்’ (பக். 191) என்றொரு பாடம் உள்ளது. மேம்பாட்டு அனுவங்கள் என்பதே சரியாக இருக்கும், அல்லது ‘இந்தியாவின் மேம்பாடு:  அனுபவங்கள்’ என்றும் இருக்கலாம். 

  “முதலீட்டு விலக்கம் முழுவதுமாக நடைமுறைப் படுத்தபடவில்லை”,   (பக். 193) என்று சொல்பவர்கள் படிப்படியாக நடைமுறைப்படுத்தப்படுவதை ஏன் மறைக்க வேண்டும்? 

  “புதிய தொழிற்கொள்கையை ஜூலை 24, 1991 –ல் பாரத பிரதமர் அறிவித்தார்” (பக். 194) பாரதப் பிரதமர் ஏன்? இந்த நாளில் தொழிற்கொள்கை நடைமுறைக்கு வந்தது என்று சொன்னால் பரவாயில்லை. பிரதமர் அறிவித்தார் எனும்போது அப்போதைய பிரதமர் பி.வி.நரசிம்மராவ் பெயரை ஏன் குறிப்பிடவில்லை? 

   GST –ன் நன்மைகள் உள்ளது (பக். 200). தீமைகள் இல்லை. சரக்கு மற்றும் சேவை வரி என்பது பொதுப்பயன்பாட்டில் இருக்கும்போது பண்டங்கள் மற்றும் பணிகள் வரி என்று மொழிபெயர்ப்பது ஏனோ? இங்கேயும் தனித்தமிழ் சிக்கல்! ஊரக சாலைகள் (பக். 219) ஊரகச் சாலைகளாதல் நலம்.

    தமிழ்நாடு நிலவரைபடத்தில் நாகப்பட்டினம் மாவட்டம் இருதுண்டுகளாக இருப்பது போன்று காட்டப்பட்டுள்ளது (பக். 226). இடையில் புதுச்சேரி யூனியன் பிரதேசத்திற்குச் சொந்தமான காரைக்கால் இருப்பினும் தமிழ்நாடு மாநில நாகப்பட்டினம் மாவட்ட நிலப்பகுதி துண்டாகவில்லை. தமிழ்நாட்டின் மிகநீளமான மாவட்டம் என்ற பெருமை நாகப்பட்டினத்திற்கு உண்டு! இடையில் துண்டாகாத தொடர் நிலப்பரப்பே நாகப்பட்டினம் மாவட்டம். எனவே நிலவரைபடத்தை மாற்றவேண்டும்.  

    காற்றாலை மின்னுற்பத்தியில் இந்தியாவில் தமிழகம் முதலிடம் என்பதைத் தொடர்ந்து சொல்ல மறுப்பது ஏன்? (பக். 237, 238) சூரிய சக்தி மின்சாரத்தில் அட்டவணையில் முதலிடம் இருந்தும் “இந்தியாவின் சிறந்த மாநிலமாக விளங்குவது”, சொல்வதும் ஏன்? (பக். 238)

    பணமதிப்பிழப்பு போன்ற சமகாலப் பொருளியல் நிகழ்வுகள் பற்றியும் பாடநூல்கள் பேசியிருக்க வேண்டும். இந்திய, தமிழ்ச்சூழலில் அதற்கான சாத்தியங்கள் எப்போது ஏற்படும் என்று சொல்லத் தெரியவில்லை. 

    ‘வளர்ச்சி’ குறித்த அரசின் கையேடாக பாடநூல் அமைவது நல்லதல்ல. மாணவர்களைச் சிந்திக்கவும் வைப்பதுதான் அதன் அழகு. நன்மை. தீமை என இருதரப்பையும் முன்வைத்து மாணவர்களது சிந்தனைத் தூண்டுவதே கல்வியின் முதன்மை நோக்கமாக இருக்க முடியும். வளர்ச்சியின் பெயரால் ஏற்படும் சூழலியல் பாதிப்புகளை பேசியாக வேண்டும். இதுவும் பொருளியலில் ஒரு வகை என்பதை நமது ‘பொருளியல் அறிஞர்’களுக்கு உணர்த்த வேண்டிய கட்டாயம் உள்ள காலமிது.      

மொழிப் பாடநூல்களின் அரசியல் (இரண்டாம் பகுதி)

மொழிப் பாடநூல்களின் அரசியல் (இரண்டாம் பகுதி)

மு.சிவகுருநாதன்

         (முந்தைய பதிவின் தொடர்ச்சி.)

11 ஆம் வகுப்பு தமிழ்

     “கற்றது தமிழ்! பெற்றது புகழ்” பகுதி நன்று. இருப்பினும் தமிழைப் பாடமாக எடுத்துப் படித்த / படிக்காத பலர் எழுத்தாளாராக இருப்பதைச் சுட்டுவது அவசியம். வேலை வாய்ப்பைப் பெறுவது மட்டுமே கல்வியல்லவே! மொழியாளுமை மிக்க படைப்பாளிகள் இந்த மொழி வாழ்விக்கின்றனர். அதைப்போலவே போலந்து வார்சா பல்கலைக் கழகத்தில் தமிழ்த்துறையில் பணியாற்றிய அனைவரும் எழுத்தாளர்களாகவும் உள்ள தமிழறிஞர்கள் என்பதையும் தெரிவிக்கலாம். இந்திரா பார்த்தசாரதி, தி.சு.நடராசன் ஆகிய இருவர் மட்டுமல்ல; தமிழவன், கி.நாச்சிமுத்து, அ.ராமசாமி போன்றோரையும் குறிப்பிடலாமே! கி.நாச்சிமுத்து ஆலோசனைக் குழுவில் இருந்தபடியால் தவிர்ப்போ? பிறரது பங்களிப்பைக் கருத்தில் கொண்டு சேர்த்திருக்க வேண்டும். 

     மொழி, இயற்கை / வேளாண்மை / சுற்றுச்சூழல், பண்பாடு, அறிவியல் / தொழில்நுட்பம், கல்வி, நாகரிகம் / தொழில் / வணிகம், கலை / அழகியல் / புதுமைகள், நாடு / சமூகம் / அரசு / நிருவாகம், அறம் / தத்துவம் / சிந்தனை, மனிதம் / ஆளுமை ஆகிய 10 பொருண்மைகளில் 11 ஆம் வகுப்புத் தமிழ்ப்பாடம் நம்முன் விரிகிறது. இதற்கு முன்னர் இல்லாத தன்மை; பாராட்டியே ஆகவேண்டும். 

    முதல்பாடமான இந்திரனின் ‘பேச்சுமொழியும் கவிதைமொழியும்’ மரபுத் தமிழாசிரியர்களை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்குவது. புதுக்கவிதை மனப்பாடப்பகுதியா என்ற அடுத்த அதிர்ச்சி சு.வில்வரத்தினத்தின் ‘யுகத்தின் பாடல்’. அந்தப்பகுதியில் இடம்பெற்றுள்ள படமே நமக்கு அதிர்ச்சியளிப்பது. தமிழன்னை என்று கற்பிதம் செய்யப்பட்ட படம் இங்கு ஏன்? ‘கடவுள் வாழ்த்தை’ விரட்டியடித்தப் பெருமிதத்தில் இருக்கும்போது இவ்வாறு பேரிடி தரலாமா? சு.வில்வரத்தினம் எழுதிய பல்லாண்டு வாழ்த்து, தமிழ்த்தாய்க்கு எங்ஙனம் பொருந்துகிறது? என்று சிறுவினாவும் கேட்டாகிவிட்டது. இதற்கு கடவுள் வாழ்த்தே வைத்திருக்கலாம்? 

      “திருவள்ளுவர் பற்றிய அறுதியான தகவல்கள் கிடைக்கவில்லை” என்று சொல்லிவிட்டு ஊரெங்கும் சிலைகள், படங்கள் வைப்பது பற்றி மாணவர்களுக்கு எத்தகைய புரிதல்கள் உண்டாகும்? வேணுகோபால் சர்மாவின் ஓவியம் திருவள்ளுவராக மாறிய கதையையாவது அவர்களுக்குச் சொல்லிக் கொடுக்கலாம். 

    புதுமைப்பித்தனின் ‘காஞ்சனை’ முன்னுரை,  பிரபஞ்சனின் ‘பிம்பம்’ சிறுகதை, ஆத்மநாம், பிரமிள் கவிதை, இன்குலாப் கவிதைகள், நர்த்தகி நட்ராஜ் செவ்வி, ஜெயமோகனின் யானை டாக்டர், ஆ.பாலகிருஷ்ணனின் மலை இடப்பெயர்கள்: ஓர் ஆய்வு, சி.சு. செல்லப்பாவின் வாடிவாசல் என ஒரு புதிய அனுபவம் மாணவர்களுக்கு மட்டுமல்லாது, ஆசிரியர்களுக்கும் கிடைக்கும்.  

   பிரான்சு என்றெல்லாம் பெயர்ச்சொற்களை எழுதவேண்டிய அவசியம் குறித்து சிந்திக்க வேண்டும்.  அதுவும் பல இடங்களில் கிரந்த எழுத்துகளைப் பயன்படுத்திவிட்டு சிற்சில இடங்களில் மட்டும் இவ்வகைத் தீண்டாமையை ஏன் பின்பற்ற வேண்டும்?  இராசேந்திரன் (இந்திரன்) ராசேந்திரன் (மீரா), சங்கரதாசு சுவாமிகள் டி.கே.எஸ். சகோதரர்கள் (பக். 193) இராமேசுவரம், இரசவாதம், சோதி என்றெல்லாம் எழுதுவதைப் பற்றிச் சிந்திக்க வேண்டுகிறேன்.

  இரசாயன உரம், இரசாயன பூச்சிக்கொல்லி என்றும் வேதியுரம், வேதிப் பூச்சிக்கொல்லி என்று மாறிமாறிப் பயன்படுத்திவிட்டு, மொழிக்கு முதலில் வராது என்று இரசூல் கம்சதோவ், இரயில், இரசிகமணி என்றெல்லாம் எழுதுவது நன்றாகவா இருக்கிறது. தொடரி அல்லது தொடர்வண்டி என்று எழுதிவிட்டுப் போங்களேன்! வேட(ஷ)ம்  (பக். 215) என்று அடைப்புக்குறிக்குள்  தரும்போது, கிரந்தம் குறித்த கவலை எங்கே போனது?  

   ஏ.ஆர்.இரஹ்மான் என்று எழுதுவது பெரும் வன்முறை. இது தனிநபர் சுதந்திரத்தில் தலையிடுவது. அரசு ஊழியர்கள் தமிழில் கையெழுத்திடுவது குறித்த அரசாணை உண்டு. திரைப்படங்களுக்கு தமிழில் பெயர் வைத்தால் வரிச்சலுகை கிடைக்கும். அதைப்போல அரசு ஏதேனும் திட்டத்தை அறிவிக்கலாம். தமிழில் பெயரிடச்சொல்லி சட்டம் இயற்ற இயலாது. ஒருவருக்கு கிரந்த எழுத்தைப் பயன்படுத்திவிட்டு, மற்றவருக்கு பயன்படுத்த மறுப்பது பாரபட்சமல்லவா! மொழிக்கு முதலில் வராது என்று பெயரை மாற்றுவது அறிவுடைமையாகாது. குறைந்தபட்சம் அவர்கள் பயன்படுத்தும் எழுத்துகளில் பெயரை எழுதும் பண்பாடு வேண்டும், அல்லது இதை எல்லோருக்கும் பொதுவாக ஆக்கவேண்டும். செயலலிதா, இசுடாலின் என்ற எழுத முன்வராதபோது பிற பெயர்களை மட்டும் மாற்றி எழுதும் சுதந்திரம் எப்படி வந்தது? 

   இளையராஜா, ஏ.ஆர்.ரஹ்மான்  போன்ற பெயர்களில் கிரந்த எழுத்து இருக்கிறது. ஆனால் மொழிக்கு முதல் பிரச்சினை என்று பார்க்கப்படுகிறது. சங்கரதாசு சுவாமிகளுக்கு உள்ள ‘கிரந்த’ச் சிக்கல் ஏன் மேலேயுள்ள பெயர்களுக்கு இல்லை?  ஹெச்.ஜி.ரசூல், இரசூல் கம்சதோவ் என்று எழுதுவதன் அபத்தம் நமக்கு விளங்கவில்லை. பாடநூல் எழுதுவது பலரது கூட்டுச் செயல்பாடு. இருப்பினும் அவற்றை தொகுத்தும்போது அவற்றில் முடிந்த அளவிற்கு ஓர்மை இருப்பது நலம் பயக்கும். இந்த முரண்பாடுகளைச் சுட்டுவதை கிரந்த ஆதரவு என்று மிக எளிமையாகப் புரிந்துகொள்ளக்கூடாது.

   நாவல் என்று சொல்வதில் ஏன் அச்சம்? புதினம், குறும்புதினம் (குறுநாவல் என்று சொல்வார்களாம்!) என்றே பண்டிதப் பெருமக்கள் உரைப்பர்! புதினம் என்ற சொல்லைக் கல்விப்புலத்திற்கு வெளியே கேட்கமுடியாது. அப்படியிருக்க நாவல் என்ற சொன்னால் தமிழ் கெட்டுவிடுமா? குறும்பு தினம் என்று பிரித்து எழுதாமல் விட்டால் சரி. இத்தகைய மொழியரசியல் வளர்ச்சிக்கு உதவாது. 

   ‘இனிக்கும் இலக்கணம்’ இனிக்காமல் போவதன் புதிரென்ன? பயன்பாட்டு இலக்கணமாக எளிமையாக அமையவில்லை என்பதால்தானே!

    உடன்பட்டும் மறுத்தும் பேசுக (பக். 74) நன்று. ஆனால் உண்டு, இல்லை என்று கட்சி கட்டுவதைவிட பன்முகப்பார்வைத் திறப்புகளை உருவாக்க முயல்வே அழகு. அறிவியல் முன்னேற்றம் வளர்ச்சியா? வீழ்ச்சியா? விவாதிக்க.  (பக். 92) என்ற பட்டிமன்ற பாணி விவாதங்கள் வெற்றுப் பேச்சாகவே அமையும். எதில் வளர்ச்சி, எங்கு வீழ்ச்சி எனத் தேடல் விரிவடைந்து செல்வதே நல்லது; மாறாக மறுதலிப்பது ஏற்றதல்ல. 

    ‘நிற்க அதற்குத் தக’, (பக். 75) அட்டவணை பாலின சமத்துவத்தை பேச வைக்குமா? வெறும் கட்டங்களைப் பூர்த்து செய்வதோடு நின்று விடுமா? இங்கு விவாத்திற்கான இடம் அளிக்கப்படும் என்று நம்ப முடியவில்லை. தலைப்பு கூட இருக்கின்ற அமைப்பை ஏற்க வலியுறுத்துவது போன்ற தொனி உள்ளது.

     படத்துக்குப் பொருத்தமான திருக்குறளைக் கண்டுபிடிக்க (பக். 81) என்று தவத்தைச் சித்தரிப்பது பொருத்தமாக இல்லை. 

    நோம் சோம்ஸ்கி (Noam Chomsky) உளவியல் மொழியியலாளர் (பக். 89) என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. psycholinguist என்பதற்கு  உள மொழியியலாளர் என்று சொல்வதே பொருத்தமானது. Biochemist என்பதை உயிர் வேதியியலாளர் என்றுதான் சொல்கிறோம். உயிரியியல் வேதியியலாளர் என்று சொல்வதில்லையே! மேலும் நோம் சாம்ஸ்கி பல்துறை அறிஞர். ஒரு துறையில் குறுக்குவது சரியா? 

    மின்னணு வாக்குப்பதிவு எந்திரத் தயாரிப்பில் சுஜாதா பங்களிப்பு மிகுதி என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. பெங்களூரு பாரத் மின்னணு நிறுவனம் உருவாக்கிய  எந்திரத்தில் சுஜாதாவின் பங்கைத் தெளிவாக குறிப்பிட்டிருக்கலாமே! 

   19 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஜகதீச சந்திரபோஸ் (பக். 94) எந்த நாட்டைச் சேர்ந்தவர் என்றுகூட சொல்லக்கூடாதா? தொடர் புறக்கணிப்பிற்கு உள்ளாகும் விஞ்ஞானிகளை கூடுதலாக அறிமுகப்படுத்துவது மிகவும் இன்றியமையாதது.

   அப்துல் கலாம் (அக்னி சிறகுகள்) (பக். 112) நூல் பள்ளி வளாகங்களில் அதிக புழங்கிய நூலாக இருக்கும். அறிவியல் சார்ந்த பாடத்தில் அவை சார்ந்த நூல்கள் இடம்பெறுவதே இயல்பு. அப்துல் கலாமை எங்கும்  நிறைக்கவேண்டும் என்கிற ஆவலைக் குறைப்பது நாட்டுக்கு நல்லது! 

  தரங்கம்பாடியில் முதலில் தமிழ் நூலை அச்சடித்தவர் சீகன் பால்கு என்பதைச் சொல்ல மறந்தது / மறைத்தது ஏனோ? (பக். 117) 

   2010 –ல் நடைமுறைக்கு வந்த கட்டாய இலவசக் கல்விக்கு முன்னோடியாக மும்பை மாகாண சட்டமன்றத்தில் 1911 கோகலே கொண்டுவந்த மசோதா குறிப்பிட வேண்டிய ஒன்று. ஆனால் குறிப்பிடவில்லை. (பக். 118)

  புதுக்கவிதையை நயம் பாரட்ட முடியாதா என்ன? என்கிற நமது ஆதங்கம் இறுதியில்தான் பூர்த்தியாகிறது. ஹெச்.ஜி.ரசூல் (பக். 264) கவிதை ஒன்று நயம் பாராட்டலில் உள்ளது.

  கலைச்சொற்களைத் தரப்படுத்தவேண்டும் (பக். 191) என்று இலக்கணம் வகுத்துவிட்டு Disaster என்பதை பேரழிவு (பக். 196) மொழியாக்கம் செய்யப்படுகிறது. பேரிடர் என்பதே  பொதுவானப் பயன்பாட்டில் உள்ளது. சமணர் படுக்கை,  சமணர் படுகை (பக். 196) ஆகியுள்ளது. 

   ‘மொழியை ஆள்வோம்’ மயிலை சீனி.வேங்கடசாமி (பக். 217) நகராட்சிப் பள்ளி ஆசிரியர் என்பதை இடைநிலை ஆசிரியர் என்று குறிப்பிடுவது சரி. 

    Debate (விவாதம்) என்பதற்கு  பட்டிமன்றம் என்ற சொல் எந்த அளவிற்குப் பொருத்தமானது? செங்கை மருத்துவக் கல்லூரி செங்கற்பட்டு மருத்துவக்கல்லூரியாதல் நலம். 

   பிறமொழி இதிகாசங்கள் போரினை முதன்மைப்படுத்திப் பேசும். ஆனால் தமிழ்க்காப்பியங்கள் போருக்கு முதன்மைக் கொடுக்கவில்லை. (பக். 231) பொதுவாக மன்னனைப் பாடுவதே காப்பிய இயல்பு. ஆனால் சிலம்பதிகாரம் கோவலன் – கண்ணகி என்னும் சாமான்ய  குடிமக்களைப் பாடியது, மணிமேகலையின் பவுத்தச் சார்பு ஆகிய போரினை முதன்மைப் படுத்தாமைக்கு காரணங்கள். இதை யார் சொல்லிக் கொடுப்பது? 

  “அறமும், தத்துவமும் எக்காலத்திற்கும் பொருந்தும் – விவாதிக்க”, (பக். 232) என்ற செயல்பாடு அளிக்கப்பட்டுள்ளது. தத்துவம் பல கிளைகள் கொண்டது. அதில் அறமும் ஒன்றெனக் கொள்ளலாம். ‘அறமும் தத்துவமும்’ என்பது பொருத்தமாக இல்லை.

   நர்த்தகி நட்ராஜ் செவ்வி பாட இறுதியில்  திருநங்கைகள் பிரியா பாபு, லிவிங் ஸ்மைல் வித்யா, ரோஸ் போன்ற தமிழகத் திருநங்கைகளை அறிமுகப்படுத்தியிருக்கலாமா? 

  பல இடங்களில் வடமொழி சமஸ்கிருதம் மட்டுமே என்பதான தொனி நிறைந்துள்ளது. பாலி, பிராகிருதம் ஆகியவற்றை மறைக்கலாமா? 

   “போதனா முறையைத் தாண்டி வாழ்வியலைக் கட்டமைப்பதில் உறுதியாக விளங்கிய”,   (பக். 116) குருகுலக்கல்வியின் பெருமை பேசப்படுகிறது. குருகுலக்கல்வி எத்தகைய வாழ்வியலைக் கட்டமைத்தது? அது யாருக்கான கல்வி? இன்றைய கல்வியுடன் அதன் தொடர்பு என்ன? மெக்காலேக் கல்வியை தூற்றுபவர்கள் குருகுலக்கல்வியை உயர்த்திப் பிடிப்பது வழக்கம். பாடநூல் குருகுலக்கல்வியை உயர்த்திப்பிடிக்க வேண்டிய தேவையில்லை. தேவையிருப்பின் அதற்கான காரணங்களைப் பட்டியலிட ஏன் தயக்கம்? 

11 –ம் வகுப்பு சிறப்புத்தமிழ்

     கவிதையியல், கதையியல், அரங்கவியல், இலக்கணவியல், ஊடகவியல், கணித்தமிழியல் என்ற ஆறு பொருண்மைகள் கொண்டதாக 11 –ம் வகுப்பு சிறப்புத்தமிழ் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. 

    மாலதி மைத்ரி, சல்மா, சுகிர்தராணி, இளம்பிறை, லிவிங் ஸ்மைல் வித்யா ஆகிய கவிஞர்கள் பல தமிழாசிரியர்களுக்கு அறிமுகம் ஆகாதவர்கள். இந்தப் பாடநூல்கள் வழி அந்த நல்ல காரியம் நடந்துள்ளது. சுகந்தி சுப்பிரமணியன், குட்டி ரேவதி, லீனா மணிமேகலை போன்ற பலர் விடுபட்டிருப்பது இதிலுள்ள அரசியலை நமக்குக் காட்டுவது.  இதைப்போன்று ந.பிச்சமூர்த்தி, நகுலன், பிரமிள், இன்குலாப், ஞானக்கூத்தன் ஆகிய கவிஞர்களும் பள்ளிப்பாடநூலில் இடம்பெறுவது நல்லது.  

   புதுக்கவிதையின் தோற்றமும் வளர்ச்சியும், மணிக்கொடிக் காலம் ஆகிய நூல்கள் கவிதை பற்றிய நூல்கள் (பக். 14) அல்லவே! இவை கவிதை ஆய்வு நூல்கள் தானே! குழப்பத்தைப் போக்க அடைப்புக்குறிக்குள் குறிப்பிடலாம். 

   சித்தர் மரபின் முக்கிய கண்ணி வைதீக மறுப்பு. வைதீக மறுப்பு என்பது வருண / சாதி, கடவுள், வேத மறுப்பாகும். அறிவு, ரசவாதம், மூச்சு, யோகம், மூடநம்பிக்கை எதிர்ப்பு என்றெல்லாம்  சொல்கிறபோது வைதீகத்தை மறுத்த அவைதீக மரபின் தொடர்ச்சியாக நாம் சித்தர்களை அறிமுகம் செய்யவில்லையே, ஏன்? 

    “மிகநவீனமான புனைவு நடையைக் கொண்டவர் சுஜாதா”, (பக். 34), “சுஜாதாவின் பங்களிப்பு மிகுதி”, என ஒரு சிலரை மட்டும் உயர்த்திப்பிடிக்கும் போக்கு பாடநூலின் இயல்பாக இருக்கக்கூடாது. 

   5 தலைமுறைகளாக எழுத்தாளர்களை வகைப்படுத்தியும் ஆங்காங்கே சிலரைச் சொல்லிவிட்டு பலரை விடுவது நியாயமல்ல. கதைத்தேர்வில் கவனம் செலுத்தியிருக்கலாம். அயலக எழுத்துகளை இன்னும் சிறப்பாக அறிமுகம் செய்ய வாய்ப்பிருந்தும் வீணடிக்கப்பட்டுள்ளது. புதுவகை எழுத்துகளை இன்னும் சிறப்பாக அறிமுகம் செய்ய வேன்டியது அவசியம். இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாக சமரசம் செய்யும்விதமான தேர்வுகளும் சில சார்புகளும் தவிர்க்கப்பட்டிருக்கலாம். இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாக பெயர்களை அள்ளித் தெளிக்கும் போக்கு சரியல்ல. 

    பாஸ்கரதாஸ் என்றும் எழுதும்போது சங்கரதாஸ் என்று எழுதுவதில் என்ன சிக்கல் என்று தெரியவில்லை. (பக். 110)

    அடுத்த வகுப்புகளில் நவீன அரங்கவியல் இடம்பெறும் என்று நம்புவோம். ஞாநி, முத்துசாமி, ராமானுஜம், ராமசாமி, வேலு சரவணன், ச.முருகபூபதி போன்ற பலர் அதில் இடம் பெற்றால் நல்லதுதான். 

   பேச்சுக்கலை இன்று சீரழிவின் குறியீடாக உள்ளது. இந்த நிலைமைக்கு பட்டிமன்றங்களும் பள்ளி இலக்கிய மன்றங்களும் பெரும்பங்கு வகிக்கின்றன. இதை மாற்ற முயல்வது நலம். மீண்டும் அந்த சுழலுக்குள் சிக்காமல் காக்க வேண்டிய பொறுப்பு ஆசிரியர்களுக்கு உண்டு. 

  தமிழ்ச்சிற்றிதழ்களில் கலைமகள், சுபமங்களா ஆகியவற்றைச் சேர்த்திருக்க வேண்டியதில்லை. இடைநிலை இதழ்கள் என்னும் புதுப்பிரிவில் இன்று வெளிவந்துகொண்டிருக்கும் காலச்சுவடு, உயிர்மை, உயிர் எழுத்து, அம்ருதா, கணையாழி, குமுதம் தீராந்தி, காக்கைச்சிறகினிலே, விகடன் தடம், பேசும் புதிய சக்தி, புதிய புத்தகம் பேசுது, உங்கள் நூலகம் போன்ற இதழ்களை அறிமுகம் செய்யவேண்டும். சிறுவர் இதழ்களை எந்த வகுப்பிலும் அறிமுகம் செய்யாமலிருப்பது சரியா? இது ஆசிரிய சமூகத்திற்கே தேவையான ஒன்று. சிற்றிதழ்களில் நிகழ் இதழ் குறிப்பிடப்படுகிறது. பெரும் தாக்கத்தை உண்டாக்கிய நிறப்பிரிகை இதழை மறைப்பது சரியல்ல. அரசியல், கலை, இலக்கிய, பண்பாட்டுத் தளத்தில் நிறப்பிரிகை இதழின் வீச்சு அதிகம். 

   இறுதியாக… புதிய பாடநூலை ஆசிரியர்களிடமும் மாணவர்களிடமும்  எவ்வாறு கொண்டு செல்லப்போகிறோம்? 

   புதிய பாடநூல்களில் எவ்வளவுதான் நல்ல அம்சங்கள் இருப்பினும் அவற்றை முறையான பயிற்சிகள் இல்லாமல் வகுப்பறைக்குள் கொண்டு செல்வது எளிதான காரியமல்ல. பாடங்கள் எழுதுதல், பயிற்சி எதுவாகினும் இங்கு அதிகாரப் படிநிலை வரிசை (hirerchy) ஒன்று பின்பற்றப்படும். இப்ப்போதும் அம்முறையே கடைப்பிடிக்கப்பட்டால் பலனிருக்காது. 

   இடைநிலை ஆசிரியர்களுக்கு பட்டதாரி ஆசிரியர்கள் - ஆசிரியப் பயிற்றுநர்கள், பட்டதாரி ஆசிரியர்களுக்கு முதுகலை பட்டதாரி ஆசிரியர்களுக்கு கல்லூரிப் பேராசிரியர்கள் - மாவட்ட கல்வி  மற்றும் ஆசிரியர் பயிற்சி நிறுவன விரிவுரையாளர்கள் என்கிற முறையில் பயிற்சி தந்தால் போதுமென்று எண்ணுவது தவறு. இம்முறை பாடநூல் உருவாக்கத்தில் கல்விப்புலப் பணியாளர்கள் அல்லாத படைப்பாளிகள் பலர் ஈடுபடுத்தப்பட்டனர். 

   அதைப்போல ஆசிரியர்களுக்கு பயிற்சியளிப்பதிலும் மொழி. இலக்கியம், கவிதை, சிறுகதை, பாடநூல் பற்றிய புரிதலுள்ள படைப்பாளிகள், கல்வியாளர்கள், கல்விப்புலம் சாராத அறிஞர்கள் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும். முந்தைய பல பயிற்சிகளில் உள்ளூர் வளங்கள் என்கிற போர்வையில் பட்டிமன்றப் பேச்சாளிகள் (வாய் வியாபாரிகள்), கல்லூரிப் பேராசிரியர்கள் ஆக்ரமித்துக்கொண்டதுதான் நடந்தது. மீண்டும் அதுபோன்று நடவாமல் இருக்க முறையான திட்டமிடல் அவசியம். 

   “புத்தகத்தை இன்னும் படிக்கவில்லை, கடைசி நேரத்தில் தொலைபேசியில் அழைத்தார்கள், வேறு ஆட்கள் இல்லாததால் சென்று வந்தோம், பயிற்சிக் கட்டகம் ஒன்றும் அளிக்கவில்லை, இதிலுள்ள செய்திகள் எங்களுக்கே புரியவில்லை”, என்றெல்லாம் பயிற்சிகள் பலவற்றில் கருத்தாளர்கள் கூறுவது வழக்கம். அது மாதிரி இதிலும் நடக்கக்கூடாது என்கிற தவிப்பில் பேசவேண்டியுள்ளது. 

    அன்றாடச் செய்தித்தாள்கள் கூட வாசிக்காத பெரும்பான்மை ஆசிரியச் சமூகம் வெறும் நோட்ஸ்களை நம்பிக் களத்தில் இறங்குவது தவிர்க்க முடியாது. பாடநூல் இறுதி வினாக்கள் தவிர்த்துப் புதிய சிந்தனையைத் தூண்டும் பிற வினாக்களும் இருக்கும் என்பது நோட்ஸ் வியாபாரிகள் காட்டில் பெருமழைதான்! பெரும்பாலான ஆசிரியர்கள் மத்தியில் கூடுதலான பாடப்பகுதிகள், சிந்தனைகள் இருப்பதற்கு எதிரான மனத்தடை உள்ளது. இவைகளை உரிய பயிற்சிகள் மூலமே களைய முடியும். 

   100% தேர்ச்சி என்னும் கூண்டிலிருந்து ஆசிரியர்களை அவ்வளவு எளிதில் வெளியே கொண்டுவந்துவிட முடியாது. தேர்ச்சி தேவை என்பதையும் மறுக்க இயலாது. அதற்குத் தகுந்த வகையில் தேர்வு அமையவேண்டும். படிக்கும் மாணவர்கள் அனைவரையும் போட்டித்தேர்வுக்குத் தயார் செய்திட வேண்டிய அவசியமில்லை. +1,+2 வகுப்புகளில் உள்ளதைப்போல அறிவியல், கலை உள்ளிட்ட அனைத்துப் பாடங்களுக்கும் அகமதிப்பீட்டு மதிப்பெண்கள் வழங்குவதை பத்தாம் வகுப்பிற்கும் நீட்டிக்க வேண்டும். தேர்வு எழுதும் மாணவர்கள் அனைவரும் தேர்ச்சியடைவதற்கும் மீத்திறம் கொண்டவர்கள் உரிய போட்டித்தேர்வை எழுதும் தகுதி பெறுவதற்கும் கல்விச்சூழல் சாதகமாக  அமைய வேண்டும். வழக்கம்போல திணிப்பு, ஆசிரியர்கள் மாணவர்கள் எவருக்கும் மனவுளைச்சலைத் தராத வகையில் தேர்வுகள் அமைவது அவசியம். 

     கல்வியில் வணிகம் முற்றாக ஒழியவேண்டும். அதற்கு தனியார் சுயநிதிப்பள்ளிகள் முற்றாக ஒழிக்கப்படவேண்டும். இத்தகைய நடவடிக்கைகள் இன்றி கல்விச்சிக்கல்கள் தீரப்போவதில்லை. இருப்பினும் புதிய பாடநூல் அமலாக்கம் வழியே ஒரு கோரிக்கை வைப்போம். தற்போது மெட்ரிக் பள்ளிகள் இல்லாத நிலையில், அரசுப் பாடத்திட்டத்தைப் பயன்படுத்தும் அப்பள்ளிகள் 1 முதல் 9  முடிய உள்ள வகுப்புகளில் இதர தனியார் பாடநூல்களை அளித்து இரட்டைச்சுமையளிக்கின்றன.  இதற்கு முடிவு கட்டப்படவேண்டும். அதுவும் குறிப்பாக தொடக்கநிலைகளில் (1 – 5 வகுப்புகள்) அரசுப் பாடநூலுடன் இதர தனியார் பாடநூல்களும் இந்தி போன்றவையும் கற்பிக்காத தனியார் சுயநிதிப்பள்ளிகளே தமிழகத்தில் இல்லை என்பதே உண்மை. எங்காவது சில விதிவிலக்குகள் இருக்கலாம். அரசுப் பாடநூல்களை மட்டும் பயன்படுத்துதல், குறிப்பாக ஒன்பதாம் வகுப்பில் ஆண்டுமுழுவதும் அந்த வகுப்பிற்குரிய பாடங்களை மட்டும் சொல்லித்தருதல் போன்றவை கட்டாயமயமாக்கப்படல் வேண்டும். இல்லையென்றால் புதிய பாடத்திட்ட அமலாக்கத்தில் பொருளில்லை.