புதிய கருத்துகள் – சிந்தனைகளை எளிய மொழியில் சொல்வதில் என்ன சிக்கல்?
மு.சிவகுருநாதன்
(ஆறு மற்றும் ஒன்பதாம்
வகுப்பு சமூக அறிவியல் – பொருளியல் பாடப்பகுதி பற்றிய
கருத்துகள்.)
ஒரு முன் குறிப்பு:
பாடப்பகுதியை வாசித்து அதிலுள்ள புரியாத மற்றும்
புதிய சொற்களை அடிக்கோடிட்டுப் பின்னர் குறிப்பேட்டில் எழுதுவது, இப்போதுள்ள கற்பித்தல்முறையில்
ஒரு சடங்காகும். கிரந்த எழுத்துகள் உள்ள இடப்பெயர்கள், அரசர் பெயர்கள் ஆகியவற்றை இப்பட்டியலில்
சில மாணவர்கள் இணைத்து விடுவதுண்டு. நன்றாகப் படிக்கும் மாணவர்கள் கூட புதிய பாடநூல்களில்
சில சொற்றொடர்களே புரியவில்லை என்று எழுதக்கூடிய சூழல் உள்ளது. மொழியாக்கக் குறைபாடுகள்,
தவறானச் சொற்கள் பயன்பாடு, நல்ல - எளிய சொற்கள் இருக்க அதற்குப் பதிலாக வேறு சொற்களைப்
பயன்படுத்துதல் என பக்கமெங்கும் நிரம்பி வழியும் தன்மையை என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை.
இவற்றை ஆசிரியர்கள் எவ்விதம் எதிர்கொள்கிறார்கள் என்பது மிகவும் கவலைக்குரிய ஒன்று.
அச்சிட்டப் பாடநூலே வேத நூல்கள் என எதுவும் பேசாமல் இருப்பது சரியா? இப்பாடநூலைப் பயன்படுத்தும்
குழந்தைகள், ஆசிரியர்கள் ஆகியோரை ‘கிள்ளுக்கீரை மனோபாவத்தில்’ அணுகுவது சரியல்ல.
ஆறாம் வகுப்பில் ‘பொருளியல் ஓர் அறிமுகம்’ என்னும்
பாடமும் ஒன்பதாம் வகுப்பில் ‘பணம் மற்றும்
கடன்’ என்னும் பாடமும் பொருளியல் பாடப்பகுதிகளாக உள்ளன.
தொடக்க நிலையிலிருந்து ஆறாம் வகுப்பிற்கு வரும்
மாணவர்களைக் கணக்கில் கொண்டு உரையாடல் அடிப்படையில் பாடக்கருத்துகள் எளிமையாகப் புரியும்படி
அமைக்கப்பட்டிருப்பதைப் பாராட்டலாம்.
பண்டமாற்று
முறையை விளக்க இவ்வாறு எடுத்துக்காட்டுக் கூறப்படுகிறது. “ஒரு மூட்டை அரிசிக்குப் பதிலாகத்
தேவையான அளவு துணியைப் பெற்றுக் கொள்வதாகும்”. (பக்.204) பழங்காலப் பண்டமாற்றில் அரிசி
இடம்பெறுவதாக கற்பனை செய்வது அபத்தம். நெல் என்பதே சரியாக இருக்கும். தங்களது தேவைக்கேற்ப
நெல்லை உரல்-உலக்கை மூலம் அரிசியாக்கிப் பயன்படுத்தினர்.
“அங்கே என்ன உட்கார்ந்துகிட்டுக் கதை அளந்துகிட்டு
இருக்கீங்க. பசங்களையும் அழைச்சுக்கிட்டு வீட்டுக்கு வாங்க. சாப்பாடு தயாரா இருக்கு”,
என்று சொல்லிவிட்டுப் போனை வைத்துவிட்டார், (பக்.207) என்பது போன்ற உரையாடல்களைத் தவிர்ப்பது
நலம். பெண்களை சமையறையுடன் முடக்கி, பொதுவெளியில் அவர்களைத் சிந்திக்கவிடாமல் செய்து,
அவர்களது அறிவு வரம்பு இதுதான் எனக் கேலி செய்யும் சொல்லாடல்கள் கண்டிப்பாக மாணவர்களிடம் தாக்கம் செலுத்தும். இப்பாடத்தை
ஒரு பெண்ணே விளக்கியிருக்கலாமே! இதற்குப் பொருளாதார ஆசிரியர் தேவையா? பழைய பாடநூல்களில்
“அப்பா நாளிதழ் வாசிக்கிறார், அம்மா சமைக்கிறாள், அக்கா வீடு கூட்டுகிறாள் / அம்மாவுக்கு
உதவி செய்கிறாள், அண்ணன் விளையாடுகிறான்” என்று இருக்குமல்லவா! அதற்கும் இதற்கும் பெரிய
வேறுபாடுகள் இல்லை.
“நன்கு வடிவமைக்கப்பட்ட சாலைகள், துறைமுகம், விமானநிலையம்,
ரயில் நிலையங்கள் போன்ற இடங்கள் எல்லாம் ஏற்றுமதி, இறக்குமதி சிறப்பாக நடக்கத் துணை
புரிகின்றன”, (பக்.208) மேற்கண்ட செயல்பாடுகள் மூலம் கிராமங்களும் சூழலியலும் எவ்விதம்
பாதிக்கப்பட்டுள்ளன என்பதை விளக்கிச் சொல்வதும் பொருளாதாரத்தின் ஒரு பகுதிதானே! சூழலியல் பற்றி புவியியலில் மட்டுமல்ல; அறிவியல், பொருளியல், மொழிப்பாடங்கள்
என வாய்ப்பு கிடைக்கும் இடங்களில் சொல்லத்தான் வேண்டும்.
‘நுகர்வோர் – பொருட்களைப் பயன்படுத்துவோர்’ என்று
கலைச்சொற்கள் பட்டியலில் உள்ளது (பக்.208)
‘பொருள்கள் மற்றும் சேவைகளைப் பயன்படுத்துவோர்’ நுகர்வோர் என்பதைச் சற்று அழுத்திச்
சொல்லவேண்டிய நிலையில் உள்ளோம். “தற்போது உலகில் தயாரிக்கப்படும் பொருள்களில் 90 விழுக்காடு
விற்பனை அல்லது சேவைத்தொழிலை இலக்காகக் கொண்டே தயாரிக்கப்படுகின்றன”, (பக்.143, 9 பொருளியல்)
என்று சொல்லப்படுவதை இங்கு கணக்கில் கொள்ளலாம்.
‘consumer goods’ என்பதை ‘நுகர்வோர் பொருள்கள்’
என்று மொழியாக்குவதைவிட ‘நுகர்வுப் பொருள்கள்’ என்பதே சரி. ‘நுகர்வு’ என்னும் சொல்
பயன்படுத்தப்பட்ட நிலையில் இதைப் பயன்படுத்தும்போது புரிதல் தொடர்பான சிக்கல் ஏற்பட
வழியில்லை. சேவைத்துறையின் ஆதிக்கம் அதிகரித்துவரும் நிலையில் பொருள்கள் மட்டுமல்லாது
சேவையின் தரம் பற்றிய புரிதலையும் உணர்த்த வேண்டியது அவசியம்.
இனி ஒன்பதாம் வகுப்பின் ‘பணம் மற்றும் கடன்’ என்ற
பாடம் தொடர்பாக.
Ancient money, Natural money ஆகிய இரண்டும்
‘புராதனப் பணம்’ என்று மொழி பெயர்க்கப்படுகிறது. கலைச் சொற்களில் ‘பழங்காலப் பணம்’
என்று விளக்கம் தரப்படுகிறது. இது தேவையா? பழங்காலப் பணம் அல்லது தொல் பணம் என்று புரியும்படி
சொல்லலாமே! Natural money ஐ ஓரிடத்தில் ‘இயற்கைப் பணம்’ என்றும் பிறிதோரிடத்தில் ‘புராதனப்
பணம்’ என்று எழுதுவது ஏன்?
Automated Teller Machine (ATM) (பணம் எடுக்கும் இயந்திரம்), Debit card (தானியங்கி
பணம் வழங்கும் அட்டை) என்று மொழி பெயர்க்கும்போது நமக்கு இயல்பாகவே ஒரு அய்யம்
எழுகிறது. இங்கு தானியங்கியாகச் செயல்படுவது இயந்திரமா? அட்டையா? என்பதே அது. மேலும் நமக்கு, நமது,
நாம் என்கிற சொற்பயன்பாட்டில் திளைக்க பாடநூல் பத்தியைக் கீழேத் தருகிறேன்.
“Now this practice is gradually
vanishing. Instead, one can easily withdraw the necessary amount from an
Automated Teller Machine (ATM), with the held if an ATM debit card. One can
easily withdraw the money needed at any time at ATMs located everywhere”. (page
126)
“வங்கிச் சேமிப்பில் உள்ள பணத்தை
எடுப்பதற்கு நேரடியாக வங்கிக்குச் சென்று படிவம் நிரப்பி அல்லது காசோலை வழங்கி,
பெறுவதற்குப் பதிலாக, பணம் எடுக்கும் இயந்திரம் மூலம் தேவையான பணத்தை எடுக்க
தானியங்கி பணம் வழங்கும் அட்டை பயன்படுகிறது. இதன்மூலம் ஆங்காங்கு நிறுவப்பட்டுள்ள
பணம் எடுக்கும் இயந்திரம் மூலம் எந்த நேரமும் நமக்குத்தேவையான பணத்தினை நமது
கணக்கிலிருந்து நாம் எடுத்துக்கொள்ளலாம்”. (பக்.141)
பேச்சு வழக்கில் ATM card என்று சொல்கிறோமல்லவா! Debit card என்பதை ATM
debit card என்றே எழுதி ‘தானியங்கி பணம் வழங்கும் அட்டை’ என்று மிக நீளமாக
மொழிபெயர்ப்பதை என்னவென்பது? என்னே மொழிப்புலமை!
Debit card தான் ‘தானியங்கி’ என்று மீள்பார்வையில் மீண்டும் விளக்குகிறார்கள்.
அய்யம் நீங்கித் தெளிவு பிறக்கிறது! அந்த வரிகள் பின்வருமாறு:
“ATMs help a person to withdraw
money at any time of the day”. (page 131)
“தானியங்கி பணம் வழங்கும் அட்டையின்
(ATM) மூலம் ஒருவர் எந்த நேரத்திலும் தனது வங்கிக் கணக்கிலிருந்து பணத்தை
எடுக்கலாம்”. (பக். 146)
“இதேபோல் வங்கிக்குச் செல்லாமலேயே
நமது கணக்கில் பணம் செலுத்தும் வசதி சில வங்கிகளில் உள்ளது”. (பக்.141)
தானியங்கி பணம் வழங்கும் இயந்திரம் (Automated Teller Machine - ATM)
தானியங்கி பணம் பெறும் இயந்திரமாகவும் (Cash Deposit Machine - CDM) செயல்படும்.
பாரத ஸ்டேட் வங்கி உள்ளிட்ட சில வங்கிகளில் இவ்வசதிகள் உண்டு. நமது கணக்கில்
மட்டுமல்லாமல் பிறரது கணக்கிலும் பிற வங்கிகளின் கணக்கிலும் பணம் செலுத்தும்
வசதியும் இதில் உண்டு. இதைப் பிறகு யார்தான் சொல்லிக் கொடுப்பது? ஆனால் பாடநூல்
இது போதுமெனக் கருதுகிறது. மேலும் தேவையின்றிக் குழப்புகிறது.
கடன் அட்டை, அலைபேசி மூலம் மின்னணுப் பணப்பரிமாற்றம் ஆகியவற்றைக்
குறிப்பிடுபவர்கள் அட்டையைத் (Debit card) தேய்த்துப் (swipe) பணம் செலுத்தும்
முறையைக் கூறாதது வியப்பு! தானியங்கிக் குளறுபடியால் வந்த வினையோ!
“Currency is the medium of exchange in a country. The Indian currency is
called the Indian Rupee (INR). In a country the foreign currency is called foreign
exchange”. (page 128)
“நாடுகளுக்கு இடையிலான பணம் செலாவணி
என அழைக்கப்படுகிறது. இந்தியாவின் செலாவணி ரூபாய் என்று அழைக்கப்படுகிறது.
உள்நாட்டில் அன்னிய நாட்டுச் செலாவணி வெளிநாட்டுச் செலாவணி என அழைக்கப்படுகிறது”.
(பக்.143)
பணம் மற்றும் செலாவணி இரண்டும் பாடத்தில் குழப்பமேற்படும் விதத்தில் சொல்லப்படுகிறது.
உதாரணத்திற்கு கீழ்க்கண்ட வரிகளைக் கவனியுங்கள்.
“Money,
i.e. paper currency is a value. Money is recognized as a standard record for
the payment of a thing or service. Using this currency, people can purchase
things, pay taxes and repay debts”. (page 126)
“பணம் என்பது அதாவது காகிதப்பணம்
என்பது ஒரு மதிப்பு ஆகும். எந்த ஒரு பொருள் அல்லது சேவைக்கான கட்டணமாகவும்
கடன்களைத் திருப்பிச் செலுத்துவதிலும் ஒரு குறிப்பிட்ட நாடு முழுவதும் பொதுவாக
அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ள ஒரு சரிபார்க்கப்பட்ட ஆவணம் ஆகும்”. (பக்.142)
“A government has the responsibility
to regulate the money supply and oversea circulation”. (page 131)
“பணப் பரிமாற்றத்தினைக் பராமரிப்பதும்
கண்காணிப்பதும் அரசின் கடமைகளாகும்”. (பக்.146)
‘oversea’ என்பது தவறு; oversee என்று இருக்க வேண்டும். ஒழுங்குபடுத்துவதும்
(regulate) பராமரிப்பதும் (maintain) ஒன்றல்ல. ஒழுங்குபடுத்துவது என்பதே சரியான சொல்லாட்சி.
“A government has the responsibility
to regulate money supply and oversee the monetary policy. Hoarding of money
must be avoided at all costs in the country's economy. Only then money can be
saved in banks”. (page 127)
“பணப்பரிமாற்றத்தைப் பராமரிக்கும்
பொறுப்பும் கண்காணிக்கும் கடமையும் ஓர் அரசுக்கு இருக்கிறது. பொதுவாகப் பணம்
பதுக்கி வைக்கப்படுவது பொருளியலில் தவிர்க்கப்பட வேண்டும். இதனால் வங்கிகளில் பணம்
சேமிக்கப்படுகிறது”. (பக்.142)
மேலே குறிப்பிட்ட மொழியாக்கச் சிக்கல் இங்கும் தொடர்கிறது. “monetary
policy” என்னும் ‘பணவியல் கொள்கை’ ஏன் கண்டுகொள்ளாமல் விடப்படுகிறது?
All major and important banks were
nationalised (1969) in India. The Reserve Bank of India (RBI) regulates the
circulation of currency in India. (page 127)
“இந்தியாவில் அனைத்து வங்கிகளும்
நாட்டுடைமையாக்கப்பட்டதை (1969) அறிவோம். இந்தியாவில் பணப்புழக்கத்தை
ஒழுங்குபடுத்தும் பணியினை இந்திய ரிசர்வ் வங்கி மேற்கொள்கிறது”. (பக். 142)
இங்கு
‘ஒழுங்குபடுத்துதல்’ இருக்கிறது. ஆனால், 1969 க்குப் பிறகு இந்தியாவில் எதுவும்
நடக்கவில்லையா? பொருளாதாரச் செயல்பாடுகளை 1969 உடன் நிறுத்திவிடுவது சரியாகாது.
கலைச் சொற்பட்டியலில் ‘முறைசாரா நிதி நிறுவனங்களை’ ‘அரசுடையாக்கப்படாத நிதி
நிறுவனங்கள்’ என்று சொல்கிறது பாடநூல் (பக்.146). தனியார் வங்கிகள் (ஐ.சி.ஐ.சி.ஐ.,
சிட்டி யூனியன் வங்கி லிட்., கரூர் வைஸ்யா வங்கி போன்றவை) அரசுடைமையாக்கப்படாதவை.
இருப்பினும் அவை இந்திய ரிசர்வ் வங்கியின்
கீழ் இயங்கும் முறையான நிதி நிறுவனங்களே. அரசுடைமையாக்கப்படாத நிதி நிறுவனங்கள்
அனைத்தும் முறைசாரா நிதி நிறுவனங்கள் என்பது அபத்தத்தின் உச்சம்.
1969
க்குப் பிறகும் 1991 உலகமயத்திற்குப் பிறகும் நிறைய மாற்றங்கள் நடந்துள்ளன. இன்று
அரசுடைமையாக்கப்பட்ட வங்கிகளுடன் தனியார் வங்கிகளும் உள்ளன. இப்போது புதிதாக
‘payment bank’ கள் (கட்டண வங்கிகள்) 11 க்கு இந்திய ரிசர்வ் வங்கி அனுமதி அளித்துள்ளது. இவையனைத்தும்
இந்திய ரிசர்வ் வங்கியின் கட்டுப்பாட்டில் இயங்குபவை. இந்திய அஞ்சல், ரிலையன்ஸ்,
ஏர்டெல், ஆதித்யா பிர்லா, சோழமண்டலம், வோடபோன், டெக் மஹிந்திரா போன்றவை புதிய
‘பேமண்ட் வங்கி’களுள் அடக்கம்.
இவைகள் வாடிக்கையாளர்களிடமிருந்து தொடக்கத்தில் ரூபாய்
ஒரு லட்சம் வரை வைப்புத்தொகைகளை பெறலாம். மேலும்
இணைய வங்கிச் சேவை, பணப்
பரிமாற்ற வசதி, ஆயுள் காப்பீடு, பரஸ்பரநிதி போன்ற சேவைகளை அளிக்கலாம். ஆனால்
கடன் அட்டை (Credit card) இல்லை; பணமெடுக்கும் அட்டை (Debit card) வழங்கலாம். வெளிநாடு
வாழ் இந்தியர்கள் (NRI) கணக்கு தொடங்க இயலாது. முக்கியமாக கடன் வழங்குதல் போன்ற இதர
வங்கிச்சேவைகள் இவற்றில் இல்லை. மூலதனம் திரட்டுபவன் எப்படி கடன் வழங்குவான்?
இவற்றைக் ‘கட்டண வங்கிகள்’ என்று சொல்லலாமா?
இருப்பினும் வங்கி என்னும் சொல் இவற்றிற்குப் பயன்படுத்துவதில் எனக்கு
உடன்பாடில்லை. ஏனெனில் இவற்றை வங்கி என்று சொல்வது அபத்தம். நம்முடைய பணத்தை
வைத்துக் கொண்டு நமக்குத் தேவைப்படும்போது பணம் அல்லது பரிமாற்றம் செய்வதே
இவற்றின் பணி. பெருநிறுவனங்கள் இனி மூலதனத் திரட்டலுக்கு அரசையோ
அரசுடைமையாக்கப்பட்ட வங்கிகளையோ சார்ந்திருக்க வேண்டியதில்லை. பெருமளவு மூலதனத்தை
இந்தப் பெயரில் வங்கிகள் திரட்டிக்கொள்ள முடியும். வாராக்கடனில் சிக்கி விஜய்
மல்லய்யா, நீரவ் மோடி போன்றோர் போல் ஓடி ஒளிய வேண்டியதில்லை. வங்கி
திவாலாகிவிட்டது என்று இங்கே நடமாடலாம்; அரசின் உதவிகளும் கிடைக்கும்.
இவற்றையெல்லாம் இங்கு பேசவேண்டிய அவசியம் என்ன?
என நீங்கள் கேட்பது புரிகிறது. “பெரிய தொழில்
நிறுவனங்கள்கூட தங்கள் புதிய திட்டங்களுக்காக கடன் பெறுகின்றன”.
(பக்.145) அந்தோ பரிதாபம்! நாட்டில் அரசுடைமையாக்கப்பட்ட வங்கிகளின் மொத்தக்கடனில்
பெரும்பகுதியும் வாராக்கடனில் பெரும்பகுதியும் பெருநிறுவனங்கள் பெற்றவையே. உண்மை
இப்படியிருக்க, “அய்யோ, பாவம்! அவர்கள்
கூட கடன் வாங்குகிறார்கள்”, எனப் பாடநூல் நீலிக்கண்ணீர் வடிப்பது ஏன்?
அரசு வங்கிகளில் பெருந்தொகை கடன் பெற்று
அவற்றை முறையாகத் திருப்பிச் செலுத்தாத நிறுவனங்கள் இந்த ‘கட்டண வங்கி’க்கான அனுமதி
பெறுவதையும் இணைத்துப் பார்க்கலாம். ரிலையன்ஸ், ஏர்டெல், ஆதித்யா பிர்லா, வோடபோன்,
டெக் மஹிந்திரா போன்ற நிறுவனங்கள் அனைத்தும் வாராக்கடன் வைத்திருப்பவையே. தேசியமயமாக்கப்பட்ட வங்கிகளில் வாரக்கடன் வைத்திருக்கும் ரிலையன்ஸ் நிறுவனம் விவசாயம் மற்றும் கல்விக்கடன்களை வசூல் செய்ய ரிலையன்ஸ் ரெக்கவரி (Reliance Recovery) என்னும் கடன் வசூல் கம்பெனி வைத்திருப்பதைக் கவனியுங்கள். இந்நிறுவனம் குண்டர்கள் மூலம் மிரட்டிக் கடன் வசூல் செய்கின்றது. அதற்கு வங்கிகள் ஊதியம் அளிக்கின்றன. இவர்கள் வாங்கிய கடனை யார், எப்படி வசூல் செய்வது?
இந்திய அஞ்சல் துறையும் இருக்கிறதே என்று
கேட்பீர்கள். ரயில்வேயும், அஞ்சலும் எவ்வளவு காலத்திற்கு அரசிடம் இருக்கப் போகிறது?
பி.எஸ்.என்.எல். 4ஜி உரிமம் இன்றி முடக்கி
வைக்கப்பட்டுள்ள நிலை தெரியுந்தானே! இனி தொலைத் தொடர்புத் துறையில் ஜியோ, ஏர்டெல்,
வோடபோன் – ஐடியா ஆகிய மூன்றின் ஆதிக்கம் மட்டுமே இருக்கும். பி.எஸ்.என்.எல். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக
செத்து மடியும்.
கொஞ்சம் திரும்பிப் பாருங்கள்! பணமதிப்பிழப்புக்குப்
(Demonetization) பிறகு பணமில்லாதப்
பரிவர்த்தனை (cashless transactions) எனக் கூப்பாடு போட்டார்களே, எதற்கென்று
இப்போதாவது புரிகிறதா? உங்களது கட்டணங்களைச் செலுத்த ஜியோ, ஏர்டெல், வோடபோன் –
ஐடியா ஆகியவற்றைத் தாண்டி இந்திய அஞ்சல்துறைக்காக செல்லப்போகிறீர்கள்? இன்னும் paytm
போன்ற பல நிறுவனங்களும் உள்ளன.
கடன்களைப் பற்றிச் சொல்லும்போது
நாட்டுடைமையாக்கப்பட்ட வங்கிகள், கூட்டுறவு வங்கிகள் ஆகியவற்றில் வட்டிக் குறைவு
என்று கூறப்படுகிறது. நாட்டுடைமையாக்கப்பட்ட வங்கிகளில் வேளாண் ஈட்டுக்கடன்
வட்டிவீதம் குறைவு என்பதை ஏற்கலாம். ஆனால் கூட்டுறவு வங்கிகள் அப்படியல்ல.
ஒப்பீட்டளவில் அவை அரசு வங்கிகளைவிட அதிக வட்டி வசூலிக்கின்றன. கடன் தள்ளுபடி, மானியம்
போன்ற சலுகைகள் மட்டுமே அங்குண்டு. கடந்த பத்தாண்டுகளுக்கு மேலாக கடன்கள் தள்ளுபடி
செய்யப்படவில்லை. ஆனால் பெருநிறுவனங்களின் கடன் வாராக்கடன்கள் பட்டியலுக்குப் போகும்போதே
அது கிட்டத்தட்ட தள்ளுபடிதான். வேளாண் இடுபொருள்களான விதைகள், வேதியுரங்கள்,
பூச்சிக்கொல்லிகள் ஆகியவற்றுக்கு அளிக்கப்படும் மானியம் வேளாண் நிறுவனங்களுக்கே
செல்கிறது. இதனால் விவாசாயிகள் அடையும் பலன் மிகக்குறைவு. எனவே நாடெங்கும்
விவசாயிகள் தற்கொலை செய்துகொள்ளும் அவலம் ஏற்படுகிறது. கூட்டுறவே இப்படியென்றால் முறைசாரா
நிதி நிறுவனங்களைப் பற்றிச் சொல்ல வேண்டியதில்லை. இந்த நிறுவனங்களை அரசுகள் ஏன்
கட்டுப்படுத்துவதில்லை?
பாடத்தில் கல்விக்கடன் பற்றி பெரிதாகப்
பேசப்படுகிறது. பிணையில்லாத கடன் என்பது நடைமுறையில் சாத்தியமில்லை. பெரும்பாலும்
வேலைவாய்ப்பற்ற படிப்புகளுக்கு வாங்கும் கடன் கட்ட முடியாமற்போய், தற்கொலை அவலம்
இங்கும் நடக்கிறது. பொறியியலில் சான்றிதழ் (ITI) , பட்டயப் (Diploma) படிப்புகளைத்
தவிர்த்துப் பட்டப் படிப்புகளை மட்டுமே நாடியதால் பல பொறியியல் பட்டதாரிகள் இன்று
கடன் வலையில் சிக்கியுள்ளனர். எனவே இக்கடனும் தனியார் கல்வி நிறுவனங்கள் பலனடைந்த
அளவிற்கு மாணவர்கள் அடையவில்லை என்பதே உண்மைநிலை. இவற்றெல்லாம் பாடநூல்கள் பேச
இயலாது என்பதை ஒத்துக் கொள்கிறேன். ஆனால் உண்மைக்கு மாறான தகவல்களை அரசின்
விளம்பரங்களைப் போல பாடநூல்கள் தயாரிப்பது சரியா என்னும் கேள்வி தவிர்க்க
முடியாதது.
உனக்குத் தெரிந்த அரசு மற்றும் தனியார் வங்கிகளைப் பட்டியலிட செயல்பாடு
அளிக்கலாம். மேலும் இப்பாடத்தில் வாழ்வோடு இணைந்த பல்வேறு செயல்பாடுகள் வழங்க இடமுண்டு.
ஆனால், “நீ வெளிநாட்டிற்குச் சென்று
கட்டிடக்கலை வல்லுநருக்கான மேற்படிப்பைப் பயில கல்விக்கடன் பெறும் வகையில் வங்கி
மேலாளருக்கு விண்ணப்பம் ஒன்று வரைக”, என செயல்பாட்டு வினா கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.
மொழிப்பாடம் தோற்றது போங்கள்!
“There is a close relationship
between the growth of money supply and inflation. Price controls play a very
important role is played by the Central Bank of our country, RBI in India”.
(page 128)
“பண விநியோக வளர்ச்சிக்கும் நீண்டகால
விலை வீழ்ச்சிக்கும் இடையிலான நெருங்கிய உறவினை நாம் காணமுடியும். ஒரு நாட்டின்
பொருளாதார நிலைத்தன்மையில் விலைக் கட்டுப்பாட்டுக்கு முக்கியப் பங்களிப்பு உள்ளது.
இந்தியாவில் ரிசர்வ் வங்கி இதனைக் கண்காணித்து வருகிறது”. (பக்.143)
‘inflation’ என்பது ‘நீண்டகால விலை வீழ்ச்சி’ என்று மொழிபெயர்ப்பாகிறது. ‘பணவீக்கம்’
ஏன் தவிர்க்கப்படுகிறது? “the Central
Bank of our country, RBI in India” என்பதற்குப் பதிலாக “the RBI” என்று
சொல்லிவிட்டுப் போகலாமே. ‘Central Bank India’ என்று அரசு வங்கி ஒன்று உள்ளது. நல்லவேளை,
மொழிபெயர்ப்பாளர் கண்ணில் படவில்லை!
“Informal financial institutions are
easily approachable to the customers with flexible procedures. But there are
issues like the safety of items pledged high rates of interest and modes of
recovery”. (page 130)
“முறைசாரா தனியார் நிறுவனங்களை
வாடிக்கையாளர்கள் அணுக எளிதாக இருப்பதும் ஏதுவாக உள்ளதும் சாதகமான அம்சங்களாகக்
கருதப்படுகிறது. அதே சமயத்தில் அதிக வட்டி, ஈடு வைக்கப்படும் பொருளின் பாதுகாப்பு
மற்றும் வசூலிக்கும் முறைகள் ஆகியவற்றில் பல சிக்கல்கள்
காணப்படுகின்றன”. (பக்.145)
‘financial institutions’ களில் ‘நிதி’ காணமற்போய் வெறும் ‘தனியார்
நிறுவனங்களாகி’ விடுகிறது. “நெகிழ்வான
நடைமுறைகளுடன் வாடிக்கையாளர்கள் எளிதில் அணுகும் நிலையில் முறைசாரா நிதி
நிறுவனங்கள் இருக்கின்றன”, என்றுத் தெளிவாக மொழிபெயர்த்தால் என்ன குடியா மூழ்கிப்
போய்விடும்? (நீங்கள் இன்னும் எளிமையாக
மொழிபெயர்க்கலாம்.)
Functions of Money
“When money replaced the barter
system, a lot of practical issues were solved. Money acts a medium of exchange,
a unit of measurement, a store of value and a standard of deferred payments. It
plays an important role in transactions”. (129)
பணத்தின் செயல்பாடுகள்
“பண்டமாற்று
முறையினால் உருவாகும் சிக்கல்களுக்கு மாற்றாக பணத்தின் வரவு பெரிதும் உதவி
வருகிறது. பணம் என்பது ஒரு பரிமாற்ற ஊடகமாகவும், ஒரு கணக்கின் அலகாகவும் மதிப்புச்
சேமிப்பாகவும் மாறுபடும் பண வழங்கீடுக்கான தரப்படுத்தலாகவும் செயல்படவேண்டும்
என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது”. (பக். 144)
இவ்வளவு திருகலாக, சிக்கலாக மொழிபெயர்க்க வேண்டுமா என்பதை நீங்களே முடிவு
செய்துகொள்ளுங்கள். இதன்மூலம் தமிழ் வழியில் படிக்கும் பெரும்பாலான குழந்தைகள்
படும் துயரைப் புரிந்துகொள்ளுங்கள்.
Cash reserves in the RBI (page 130) ரிசர்வ் வங்கி வைப்புத்தொகை (பக். 145) Deposit
என்பதே வைப்புத்தொகை; Cash reserves என்பது இருப்புத்தொகை அல்லது கையிருப்பு.
இம்மாதிரியான எளிய சொற்களைகளைக் கூட தவறவிடுவது மோசம்.
“This money was without form and people
started saving habit of the people”. (page 124)
“இந்த உருவமற்ற பணமும் வங்கிகளில் சேமிக்கும் வழக்கமும்
வெகுவாகப் புழக்கத்திற்கு வந்தன”. (பக்.141)
காகிதப்பணம் உருவமற்றதா? நாணயங்கள் மட்டும் உருவமுள்ளவை, பணத்தாள்கள்
உருவமற்றவை என்றால் மின்னணுப் பணப்பரிமாற்றத்தை எவ்வாறு அழைப்பது?
“The Great Economic Depression was
also prompted the saving habit of the people”. (page 124)
“அப்போது உலகம் முழுவதும் ஏற்பட்ட
பொருளாதார மந்தமும் இதற்கான காரணங்களில் ஒன்று”. (பக்.141)
அப்போது என்ன வகையான பொருளாதார மந்தம் உலகில் எந்த நாடுகளில்
ஏற்பட்டது என்பதை விளக்க வேண்டுமல்லவா! காகிதப் பணம் உலகமெங்கும் ஒரே நேரத்திலா புழக்கத்திற்கு
வந்தது?
‘விளை பொருள்கள்’ விலைபொருளாகும் (பக்.146), ஆப்பிரிக்கா
கண்டம் நாடாகும் (பக்.144) போன்ற சிறுசிறு பிழைகளையும் தவறவிடுவது அறமாகாது.
“Though the RBI has the power to
print up to ten thousand rupee notes, at present a maximum of upto rupees two
thousand is printed”. (page 128)
“பத்தாயிரம் ரூபாய் மதிப்புடைய
நோட்டுகள் அச்சடிக்க இந்திய ரிசர்வ் வங்கிக்கு அதிகாரம் இருந்தாலும், தற்போது
அதிகபட்சம் இரண்டாயிரம் ரூபாய் மதிப்பு வரையிலான பணத்தை மட்டுமே அச்சடிக்கிறது”.
(பக்.144)
என்னே கருணை!
என்னே கருணை!
பணமதிப்பிழப்பு (Demonetization) நடவடிக்கைக்கு முன்பு வரை உயர்மதிப்பாக
ரூபாய் 1000 இருந்தது. கருப்பு மற்றும் கள்ளப் பணத்தை ஒழிக்கிறேன் என்று சொல்லி
500, 1,000 போன்ற உயர்மதிப்புப் பணத்தாள்கள் மதிப்பிழக்க வைக்கப்பட்டன. அதற்கு
எதிரான 2,000 ரூபாய் தாள்களைப் பின்னர் வெளியிட்டனர். இந்த நடவடிக்கையில் இந்திய
ரிசர்வ் வங்கி நம்பகம் கேள்விக்குள்ளானது. ரூ.10,000 வரை பணத்தாள் வெளியிட
அதிகாரம் இருப்பதாகச் சொல்வது ரூ.2,000 வெளியீட்டை நியாயப்படுத்துவதாக உள்ளது.
அப்படியென்றால் பணமதிப்பிழப்பு பற்றியும் பாடம் பேசியிருக்க வேண்டும். ஏன்
பேசவில்லை? “ரிசர்வ் வங்கியை சுதந்திரமாகச் செயல்பட அனுமதிக்காவிட்டால் பெரும் பொருளாதார நெருக்கடி உருவாகும்”, என ரிசர்வ் வங்கியின் துணை கவர்னர் வீரல் ஆச்சார்யா அரசுக்கு எச்சரிக்கை விடுத்துள்ள செய்தியையும் இத்துடன் இணைத்துப் பார்க்கலாம்.
புதிய பள்ளிப் பாடநூல்களில்
மொழிப்பாடங்கள், வரலாறு, பொருளியல், குடிமையியல்
என்று பல்வேறு பாடங்களில் வாய்ப்பு
கிடைக்கும் இடங்களில் அண்ணல் அம்பேத்கர் அறிமுகப்
படுத்தப்படுகிறார். இது பாராட்டிற்குரியது.
ஒன்பதாம் வகுப்புப் பொருளியல் பாடப்பகுதியில்
தமிழ் மற்றும் ஆங்கில வழியில் கீழ்க்கண்டவாறு இடம்பெறுகிறது.
“Dr.B.R.Ambedkar's Ph.D. thesis on
'The Problem of the Rupee - Its origin and solution' was the reference tool and
provided guidelines for the Reserve Bank of India Act of 1934”. (page 127)
“டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கரின்
'பணத்தின் சிக்கலும் அதன் தீர்வும்' (The Problem of the rupee and its Solution)
என்ற ஆராய்ச்சிக் கட்டுரையின் அடிப்படையில்தான் இந்திய ரிசர்வ் வங்கியின்
அடிப்படைச் சட்டம் 1934 ல் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது”. (பக்.142)
முதல் பருவத்தில் அமர்த்திய சென் நூல்;
இப்போது அம்பேத்கரின் ஆய்வேடு. அம்பேத்கர் கொலம்பியா பல்கலைக் கழகத்தில் முனைவர் (Ph.D.) பட்டம் பெற்றார். 1923 இல் லண்டன் பொருளாதாரப்
பள்ளியில் (London School of Economics) 'The Problem of the Rupee - Its origin
and solution' என்ற ஆய்வேட்டிற்கு D.Sc.
(Doctor of Science) பட்டம் பெற்றார். இதைத் தமிழில் ஒரு மாதிரியும் ஆங்கிலத்தில் வேறு
மாதிரியும் எழுதப்படுவது ஏன்?
“குறைந்த மதிப்புள்ள உலோகங்களைக் கொண்டு நாணயங்கள்
தயாரிக்கப்பட்டன”. (பக்.141) ஆனால் குறைந்த மதிப்புள்ள உலோகம் எது என்று சொல்லவில்லை.
செம்புதான் அது. ஆங்கில வழியில் copper என்று சொல்வதால் பிரச்சினையில்லை. தமிழ் வழியில்
செம்புடன் சேர்த்து தாமிரம் என்பதையும் சொல்வது நலம். மேலும் ஒரு உலோகத்தை மட்டும்
கொண்டு நாணயம் செய்ய இயலாது. குறிப்பாக தங்கத்துடன் தாமிரத்தைச் சேர்த்து கலவையாக்கி
நாணயங்கள் செய்தனர். இவை உலோகக் கலவைகள் என்பதையும் உணர்த்துதல் அவசியம். (எ.கா) பித்தளை
(தாமிரம் + துத்தநாகம்), வெண்கலம் (தாமிரம் + வெள்ளீயம்)
ஷெர்ஷா
சூரி, 1545 மே 22 இல் ராஜபுத்திரர்களின் ஒரு பிரிவான சாந்தலர்களின் கலிஞ்சார் கோட்டை
முற்றுகையின்போது ஆயுதக் கிடங்கு தீவிபத்தில் மரணமடைந்தார். ஆனால் ஷெர்ஷா சூரின் பதவிக்காலம்
1540 – 1546 என்று பாடத்தில் உள்ளது (பக். 139)
பாடநூல்களில் மொழிபெயர்ப்புக் குளறுபடிகள் நிறைந்திருப்பதற்குப்
பாடங்கள் நேரடியாகத் தமிழில் எழுதப்படாததே காரணம். எனவே பாடங்களைத் தமிழில் எழுதுங்கள்
என்று பல்லாண்டாக வலியுறுத்தி வருகிறோம். ஆனால் அச்செயல் நடைபெறுவதேயில்லை. தமிழக மாணவர்களில்
பெரும்பான்மையினர் தமிழ் வழியில் படிப்பவர்கள். எனவே தமிழில் பாடங்கள் எழுதப்படுவதே
அறமாக இருக்கமுடியும்.
தமிழில் மூலநூல்கள் இல்லை என்பது எடுபடாத வாதம்.
பள்ளிக் கல்விப் பாடநூல்கள் எழுத தமிழ், ஆங்கிலம் ஆகிய இரு மொழிகள் அறிந்த, குழந்தைகளுக்கு
உகந்த மொழிநடைத் திறன்மிக்கவர்களே தேவை. பேராசியர்கள், ஆசிரியர்கள் பாடங் கற்பிக்கும்
பணியைச் செய்யட்டும். பேராசியர்கள், ஆசிரியர்கள்
ஆகியோருக்குச் சற்று ஓய்வளித்து மொழித்திறன் மிகுந்த எழுத்தாளர்களால் பாடநூல்கள் எழுதப்படவேண்டும். கல்வியாளர்களும், அரசு, கல்வித்துறை,
SCERT போன்றவையும் இதைப் பற்றிச் சிந்திக்க வேண்டும்.
(இன்னும் வரும்...)
இடுகைகள்
